حضرت آیت‌الله شیخ عباس تبریزیان در سال 1341 ھ.ش در شهر مذهبی نجف اشرف و در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشودند. پدربزرگ ایشان (محمدعلی) متولد تبریز بودند و در دوران طفولیت به عراق هجرت کردند و بعدها از تجار بزرگ نجف شدند. پدر ایشان (فاضل) دبیر زبان انگلیسی، از مبارزین سیاسی بودند و با آیت‌الله صدر همکاری می‌کردند، و به همین خاطر به مدت 20 سال روانه زندان شدند و پس از آن به اجبار از عراق خارج گشتند، در آن زمان آیت‌الله تبریزیان حدود 18 سال داشتند، پدر ایشان همچنین از مشوقان اصلی آیت‌الله تبریزیان برای ورود به حوزه علمیه و تحصیل در علوم دینی بودند.
هجرت و تحصیل :
آیت‌الله شیخ عباس تبریزیان در سن چهارسالگی وارد مدرسه شدند، در شانزده‌سالگی موفق به اخذ مدرک دیپلم گشتند و پس از آن وارد حوزه علمیه نجف شدند.
ایشان در طول تحصیل خود در حوزه علمیه نجف از محضر اساتید بزرگی چون آیت‌الله العظمی خویی و آیت‌الله العظمی صدر بهره‌مند شدند.
آیت‌الله تبریزیان به علت ارتباطی که با آیت‌الله صدر و فعالیت‌های سیاسی ایشان داشتند چند بار دستگیر و راهی زندان شدند.
پس از آن در سن 18 سالگی به اجبار به ایران هجرت نمودند و در ابتدا مدت کوتاهی در قم ساکن شدند، سپس به دعوت عموهایشان که در مشهد مقدس ساکن بودند در سال 1359 ھ.ش به مشهد مقدس نقل مکان نموند و در آنجا به ادامه تحصیل پرداختند؛ ایشان در این دوره افتخار شاگردی مرحوم آیت‌الله‌العظمی میرزا علی فلسفی نصیب‌شان گشت.
تخصص اصلی ایشان فقه و اصول است و به صورت متفرقه به مطالعات طبی نیز می‌پرداختند، ایشان همچنین در زمینه عرفان، اخلاق، موعظه، تاریخ و سیره پیامبر نیز مطالعه و آثاری دارند.
ایشان در سن چهل‌سالگی تدریس درس خارج را شروع کردند و قبل از آن نیز به تدریس دروس حوزه در سطوح عالی مشغول بودند از جمله وسائل، مکاسب و کفایه.
زندگی شخصی :
ایشان در سن 19 سالگی ازدواج کردند، و در ابتدای زندگی در منزلی بودند که به علت وسعت زیاد، همه مواد غذایی را در داخل منزل تهیه می‌کردند و لذا با طرز تهیه و مصرف تمام مواد موردنیاز زندگی به‌صورت طبیعی، آشنا شدند و به گفته ایشان این سبک زندگی بسیار خوب و همسو با آموزه‌های طب اسلامی بود و با تغییر سبک زندگی و به تعبیری امروزی شدن، ارزش آن نوع زندگی بسیار بیشتر برایشان عیان گشت. ایشان می‌فرمایند : «ما در گذشته تماماً و با دقت آموزه‌های اسلامی را در سبک زندگی عمل می‌کردیم که از پدرانمان به ارث برده بودیم و هر چند منشأ آن را نمی‌دانستیم اما بعدها که با طب اسلامی آشنا شدیم پی بردیم که تمام آن آموزه‌ها منشأ روایی داشته و کلام اهل بیتم بوده است.»
انگیزه ورود ایشان به طب :
ایشان به طور کلی ایده مطالعه در روایات طبی و معرفی طب اسلامی را در سر داشتند، اما زمانیکه همسر ایشان کمی بعد از ازدواج مبتلا به سرطان می‌شود و پزشکان از مداوای وی قطع امید می‌کنند، ایشان با انگیزه قوی‌تر و به طور جدی به مطالعه در طب اسلامی می‌پردازند، و در مدت زمان کوتاهی موفق به درمان کامل می‌گردند و تصمیم می‌گیرند که با تکمیل مطالعات و عرضه آن‌ها، دیگران را نیز بهره‌مند سازند.
ایشان در زمان تحصیلات و مطالعه فقط چهار ساعت در شبانه‌روز می‌خوابیدند و به شدت تلاش می‌کردند.
آثار علمی :
آثار علمی ایشان به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شود آثاری که ایشان تألیف نموده‌اند مانند کتاب «العد التنازلی فی علائم ظهور المهدیع» و «اسماء الرسول المصطفیص»؛ و نیز آثاری که نتیجه تصحیح و تحقیق ایشان است که البته بسیار است و قریب هشتاد جلد کتاب می‌باشند، از جمله «رسائل المیرزا القمی» و «کشف الغطاء عن مبهمات الشریعه الغراء».
در پایان، توصیه آیت‌الله تبریزیان به طلاب :
امروزه اکثر طلبه‌ها علاقه‌مند به تحصیل در علم فقه و اصول هستند ولی متأسفانه تنها اقلیتی به درجه اجتهاد می‌رسند و الباقی طلاب تحصیلاتشان بی‌استفاده می‌ماند زیرا حتی خودشان هم نمی‌توانند به نظرشان عمل کنند، بنابراین خوب است که به علوم اسلامی دیگر گرایش داشته باشند مانند تاریخ که ما شیعیان در این زمینه کمبود داریم و همچنین اقتصاد، تفسیر، ترجمه و مخصوصاً طب اسلامی که بسیار جای کار دارند.
نکته دیگر اینکه طب اسلامی درمیان دیگر علوم دینی ویژگی مهمی دارد و آن این است که صحت یافته های طب اسلامی بصورت عینی قابل تجربه و مشاهده است و این بهترین سند برای رسیدن به یقین است که تقریباً دیگر علوم اسلامی این ویژگی را ندارند، علاوه براین از آنجا که این علم براحتی و بسیار می‌تواند توسط مردم استفاده شود و مردم خود عملاً شگفتی‌ها و فوائد کلام اهل‌بیتم را در زندگی‌شان مشاهده کنند، عقائدشان به اسلام، علوم اسلامی و علماء بسیار تقویت می‌گردد، و از این نظر، طب اسلامی در نوع خود می‌تواند یکی از بهترین روش‌های تبلیغ چه برای مسلمانان و چه غیرمسلمانان باشد.
